‘Mensen vragen: Dillan, mag ik jouw nummer doorgeven? Dat is hoe ik mijn opdrachten krijg. Ik heb geen website, alles loopt via via.’
—
Bankje
‘Ik ben eigenlijk begonnen met het idee om gewoon een mooi bankje te maken. Toen die er eenmaal was, dacht ik: ‘Vet bankje zeg!’ en zo kwam van het één het ander. Ineens ben ik er heel serieus mee bezig. Guus Verschuur, een vriend van mij, is de huisstijl aan het ontwikkelen en ik investeer zelf natuurlijk een heleboel aan tijd en geld. Tja, en dan nu hopen dat het een succes wordt.’
Spannend
‘Mijn plan was om het bankje begin 2016 te lanceren, op de woonbeurs in Amsterdam. Dát ga ik niet halen, maar ik werk wel toe naar zo’n soort moment. Toen ik bij café De Palm stopte, had ik voor een paar maanden even wat geld.. En ik had deze schetsen nog liggen. Ik heb ‘m in elkaar gezet en dacht: daar kan ik wel wat mee. Na nog meer schetsen heb ik nu een hele meubellijn. Vorige week heb ik een gesprek bij de bank gehad, wat heel spannend was. Ik moet natuurlijk best een hoop geld hebben hiervoor. Maar ik denk dat ik me wel kan meten aan de meubelontwerpers in ons land – categorie buitenmeubels, hoge segment.’
Businessplan
‘Ik moest naar de bank en dacht nog: dat wordt helemaal niks. Snel de avond van tevoren nog een berekening gemaakt, werd er niet eens naar gevraagd! Maar ik was wel echt heel erg zenuwachtig daarvoor. Omdat ik niet weet waar ik in stap. Zit ik daar, tegenover die bankmensen.. ‘Hoi ik ben Dillan, ik heb een idee.’ Ja, wat moet je daarmee? Ik loop nu echt al maanden te stoeien met een bedrijfsplan, en ik kom er maar niet doorheen.’
Leerschool
‘Ik heb geleerd voor meubelmaker en meubelstoffeerder. Daarna gewerkt voor diverse bazen, waaronder Piet Hein Eek, maar dat waren eigenlijk allemaal tijdelijke banen. Meestal na een periode van twee jaar stopte ik er weer mee en ging ik de horeca in. Met als grote hobby klussen in mijn eigen werkplaats.’
Projecten
‘Het lijkt me al jaren te gek om een kleine productie in iets te hebben en daarnaast vooral een beetje te spelen. Daar begon het hele plan van het bankje eigenlijk mee. Stel dat ik die 1 per week mag maken, voor de verkoop, en daarnaast alleen maar leuke projecten doe – bijvoorbeeld het ontwerpen en maken van zo’n decor – dat lijkt me heerlijk! Al ziet het er nu naar uit dat het andersom zal zijn. Dat ik al het andere moet laten om dit van de grond te krijgen. Maar..’ hij moet lachen, ‘ik merk dat ik er wel heel enthousiast van word!’
Financiering
‘In dat adviesgesprek met de bank liet ik vallen: ‘Tja, ik wil eigenlijk ook wel geld’, waarop we in gesprek raakten over dit project en ik een week later werd teruggebeld vanuit OndernemersLift+, een Brabantse stichting die zich inzet voor jonge ondernemers met een goed idee. Ik deed een intake en werd gekoppeld aan een begeleider. Zo iemand met ervaring, die je dan bij de hand neemt in het hele traject, van A tot Z. En de kans is aanwezig dat ze me nu ook gaan helpen bij de financiering. Super interessant!’
Derde kindje
‘Ik weet niet hoe het gaat lopen. Ik doe al jaren alles beetje bij beetje. Mijn werk bij De Palm was er voor de financiële basis, zeker toen Teuntje werd geboren, maar dat voelde het laatste jaar niet meer goed. Het ontstond door een ideaal dat ik heb.. Tijdens het eerste levensjaar van allebei mijn kindjes ben ik heel veel thuis geweest en werkte ik in de avonduren. Hanneke en ik hebben dat helemaal met z’n tweetjes kunnen doen! Dat vond, en vind ik nog steeds, superbelangrijk. Daarom is het ook een bewuste keuze om nu te stoppen met het werk in de horeca en aan mijn ‘derde kindje’ te beginnen door terug de meubelmakerij in te gaan.’
Toekomst
‘Nee, ik bedenk de dingen meestal niet van tevoren, het gebeurt gewoon. Ik laat me leiden door de situatie en ga af op wat me uitkomt. Nu merk ik wel – vooral met het bankje – dat ik bewuste keuzes maak. Maar als het los gaat, gaat het ook echt los. Dan laat ik me helemaal gaan! En dat hoort ook, vind ik. Ik ben bijna 40 en heb besloten om nog 10 jaar als een dolle te gaan werken. Met het werk in de horeca heb ik niet echt pensioen opgebouwd, maar ja.. Ik ben daar dus nu wel mee bezig.’
Opdrachten
‘Mensen vragen: ‘Dillan, mag ik jouw nummer doorgeven?’ Dat is hoe ik mijn opdrachten krijg. Ik heb geen website, alles loopt via via. Voor mijn eigen klussen wil ik dit ook zo houden, alleen voor het bankje moet er wel een website komen. Guus zei ook tegen mij: ‘Dillan, je moet écht Facebook’, want dat heb ik ook allemaal niet. Ik krijg van hem dus veel huiswerk, en dat is maar goed, want anders doe ik het niet. Dat is wel een goede move geweest, dat ik hem in de arm heb genomen.’
Stok achter de deur
‘Op De Heus was ik vorig jaar verantwoordelijk voor de crew catering, tijdens Theaterfestival Boulevard. Toen stond er zo’n hele grote kookbus, waar we met z’n drieën twee weken mochten knallen. Dat doe ik dan met Jacques (Van Geffen, Eetbar DIT) en Pepijn (Muller, Mariapaviljoen), als logisch gevolg van mijn horeca carrière.
Maar interieurbouw en decorbouw komen bijna automatisch op m’n pad. Bijvoorbeeld voor de Gemeente Tilburg, maar ook voor Rowdy – een goede vriend van mij – die bezig is met een musical. En ook heb ik dit jaar weer ideeën uitgewerkt voor Elske en Sanne, die met hun voorstelling terugkwamen op Theaterfestival Boulevard. Eigenlijk begon het daar allemaal mee! Daardoor bedacht ik me: dan ga ik het ook doorzetten ook, mijn eigen bedrijf.’
Flow
Dat zijn een boel verschillende dingen. ‘Ja klopt.. Het is toch ook niet goed om je te richten op één ding?! Het gaat om vrijheid. Denk ik. Ik kijk gewoon naar de dingen die op m’n pad komen, en de dingen die ik leuk vind ga ik doen.’ Wat is ‘leuk’? ‘Ja, dat weet ik niet. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Je moet volgens mij een doel hebben, dan komt de rest vanzelf.’
Achter de schermen werkt(e) Dillan (40) aan veel initiatieven mee. Hij bouwde de DJ-tafel van Café Cordes, deed catering op verschillende events en ontwierp o.a. het decor van de voorstelling Cursus omgaan met vrouwen (Theaterfestival Boulevard 2014 en 2015). Je kunt hem ook kennen uit de horeca, maar vanaf volgend jaar is hij ‘de man van dat bankje’, let maar op.
> linkedin.com/in/dillan-petersen
Tekst: Meggy Althuizen
Fotografie: Monique van de Wijdeven
Meer #ruimdenkers op de projectpagina en het Facebookalbum van RUIM.