Monthly Archives: oktober 2016

Maya van As, 25 jaar, ‘s-Hertogenbosch
cabaretier, theatermaker en bedenker van Poezewoepers

“Ik lul mezelf naar binnen, vervolgens werk ik er hard voor en bereid me super goed voor.”

Voor de oorspronkelijk Rotterdamse, maar inmiddels trotse Bosschenaar, Maya begon het ondernemen met haar ansichtkaarten ‘Poezewoepers’. Dit is een kaartenreeks waarmee ze de echtheid van mensen naar voren brengt. “Het gaat daarbij om de eerlijkheid. Ik heb soms het idee dat we ons beter of succesvoller voordoen dan we eigenlijk zijn”, vertelt ze over de reeks. Daarnaast is ze als vers-afgestudeerde cabaretier bezig met zichzelf te profileren als theatermaker.

Theater en cabaret
Maya heeft afgelopen zomer haar studie aan de Koningstheateracademie succesvol afgerond. “Ik heb net mijn Bachelor of Cabaret binnengesleept. Dus ik ben opgeleid tot cabaretier en theatermaker. Momenteel zit ik bij een improvisatiecollectief dat Flunknarf heet. Daarmee treed ik dit seizoen op in de Toonzaal (in ‘s-Hertogenbosch) en in Alphen aan de Rijn. Daarnaast geef ik les in improvisatietheater en regisseer ik bij de Koningstheateracademie en de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht. Als illustrator van Poezewoepers werk ik als freelancer.” Ze zet haar illustratiekwaliteit niet alleen voor haar eigen ansichtkaartenreeks, maar ook voor bepaalde organisaties. “Bijvoorbeeld voor het marketing- en communicatiebedrijf Move On in Spijkenisse, waar ik alle ongemakken van ondernemers heb getekend waar zij als marketing- en communicatie deskundigen bij kunnen helpen. Het is een ansichtcampagne richting hun (toekomstige) klanten.”

Crowdfunding
“Poezewoepers bestond twee jaar en was best populair op Facebook (inmiddels bijna 14.000 likes) toen ik mezelf afvroeg: “Wat wil ik daar nou mee?” Ik besefte dat ik de kaartenreeks wilde realiseren.” Ze is toen een crowdfunding gestart voor 5000 euro en heeft ‘m gehaald. “Dat is heel zwaar. Wij stonden op de site voordekunst.nl. Je maakt een filmpje en bedenkt tegenprestaties. Het is een gigantisch project, waarbij je constant bezig bent met de cijfers en het uitvoeren van tegenprestaties. Je moet goed campagne voeren en je netwerk inzetten.”

Poeze-wat?
“Twee jaar geleden kwam ik in een burn-out terecht. Van een vriendin kreeg ik toen een kaart met “You’re great!” erop, terwijl ik me helemaal niet great voelde,” vertelt Maya. Zo is het idee voor Poezewoepers voortgekomen uit een eigen ervaring. Ze vond dat veel ansichtkaarten de lading niet goed genoeg dekten. “Het zette me direct aan het denken, want wat stuur je iemand die zich niet helemaal top voelt of in de knoop zit? Die kaarten zijn er gewoon niet, of het is heel dramatisch of het is te positief. Eigenlijk wilde ik gewoon dat er een kaart zou zijn waarbij duidelijk wordt dat iemand een arm om je heen slaat.” Zo ontstond de eerste Poezewoepers ansichtkaart. “Voor een vriend schreef ik toen: “Na regen komt zonneschijn, maar daar heb je nu geen reet aan, dus zolang het met bakken uit de hemel komt, bied ik me graag als paraplu aan”. Ik wilde de nuance opzoeken met speelse humor en aangeven dat je het niet mooier hoeft te maken dan het is.”

Crea Bea
Als kind was Maya zeer fantasierijk. Ze spoot haar haar in 10 verschillende kleuren en koos altijd haar eigen kleren uit. “Mijn moeder zei altijd over mij (op z’n Rotterdams): “Het is altijd al een aandachttrekkert geweest”. Maar cabaret is daarom juist fantastisch voor mij. Ik kan daar mijn eigen verhaal neerzetten op het podium. Er zitten allemaal mensen in de zaal die hun mond moeten houden en ik mag vertellen over hoe ik de wereld zie.”

Zoveel mogelijkheden
“Ik ben niet bang om mensen aan hun mouw te trekken en ik bluf eigenlijk best veel. Erg hè? Maar dat vind ik vooral een goede eigenschap voor mij als ondernemer. Als iemand mij opbelt en vraagt: ‘Kan je volgende week driekwartier komen spelen?’ en ik heb maar een half uur, dan zeg ik: ‘Natuurlijk, ik zal er zijn’. Ik kijk goed naar wat mijn kernkwaliteiten zijn en hoe ik die kan inzetten.” Lef als ondernemer heeft Maya wel. Durft ze ook na te denken over de toekomst? “Ik vind het best eng om over de toekomst na te denken, maar ik zou wel graag een voorstelling hebben waar ik een tour mee kan doen. Misschien een educatieve voorstelling of juist cabaret. En, maar dit is écht een droom, ik zou heel graag een roman willen schrijven. Daar zou ik wel de tijd voor willen nemen, maar hoe en wat precies, dat weet ik nog niet. Maar humor zal altijd een rol spelen in de dingen die ik maak.”

 
> www.facebook.com/poezewoepers

Tekst: Nina Hawinkels
Fotografie: Heske Knoppers
Meer #ruimdenkers op de projectpagina en het Facebookalbum van RUIM.

Lysanne van Esch, 29 jaar, ‘s-Hertogenbosch
Ondernemer, freelance producent en mede-eigenaar WY projectbureau

“Soms denk ik: fuck it, ik doe het gewoon en dan zie ik het wel.“

Lysanne is na haar studie Leisure Management aan de slag gegaan als freelance producent bij verschillende festivals in en om Den Bosch. Zo vervult zij productietaken bij o.a. Bosch Parade, Festival Cement, Theaterfestival Boulevard en B*THERE festival. “Waar ik dan vooral mee bezig ben is productie en vrijwilligers coördinatie. Dat zijn mijn hoofddingen, waarbij mijn hart echt in productie zit. Dan voel ik me echt te gek: met een draaiboek in mijn hand en mijn werkschoenen en regenjas aan.”

Lekker doen
Dat aanpakken en uitvoeren is niks nieuws. “Ik ben meer een doener dan een denker, al van kinds af aan,” vertelt Lysanne enthousiast. “Ik spring dan in het diepe en ga ik ergens voor zonder dat ik het heel erg heb doordacht. Gaande weg kom ik erachter dat ik het tof vind of juist helemaal niet. Dat merk ik nu nog steeds wel eens. Dan denk ik tijdens het uitvoeren van een project of als ik een aanbod krijg: super leuk, dat moet ik doen! En als ik dan iets langer na denk, besef ik dat het niet echt had gehoeven. Maar dat brengt me ook wat. Als je voorzichtig bent, moet je geen zelfstandig ondernemer zijn.”

Dit is het
Toen Lysanne haar havo had afgerond heeft ze het studeren even uitgesteld omdat ze nog niet wist welke studie ze wilde doen. Ze is toen fulltime gaan werken “Ik ben uiteindelijk op mijn 23e gaan studeren: Leisure Management.” Het was een bewuste keuze, zo’n een brede studie. “Eigenlijk wist ik tot aan mijn derde studiejaar nog steeds niet precies wat ik wilde doen. Tot ik stage ging lopen bij Kunstbende en Theaterfestival Boulevard. Toen dacht ik: dit is het!”, vertelt Lysanne.

Krachten bundelen
Een paar projecten doet Lysanne in samenwerking met haar compagnons Marlies Germanus en Meggy Althuizen, waarmee ze WY projectbureau heeft. “We hebben elkaar in 2013 leren kennen, toen we B*THERE festival maakten. Het begon met het delen van een kantoor. Als freelancer ben je toch best eenzaam, want je hebt geen directe en vaste collega’s. Samen kantoorhouden ging super goed en er kwamen steeds meer projecten die we samen deden. Daarom hebben we ervoor gekozen om de krachten te bundelen en zo ontstond WY projectbureau. We hebben daarin gedeelde projecten als B*THERE festival en Bosch Parade, maar ook onze eigen projecten.”

Nooit saai
Lysanne werkt graag in variërende projecten, die elkaar afwisselen. “Je werkt toe naar een piek, dat vind ik heel tof. Het is nooit steady of saai. Juist veel variatie. De afwisseling tussen kantoor en uitvoering vind ik ook super fijn. Dat moet ik ook weer niet teveel romantiseren want ik zit toch wel 85% van de tijd achter mijn laptop. Dat hoort erbij en is goed. Ik ben heel blij met de afwisseling.”

Spannend
“Soms is het ook wel spannend, dat ondernemen. Als ik bijvoorbeeld belangrijke verantwoordelijkheden krijg of als ik niet zeker weet of ik wel voldoende projecten heb om mijn vaste lasten te betalen. Alles heeft voor- en nadelen. Gelukkig heb ik een paar opdrachten die elk jaar terugkomen, zoals Festival Cement, B*THERE festival en Theaterfestival Boulevard. Dat voelt toch als een soort van zekerheid.” Naast soms onzekere momenten, kent Lysanne ook trotse gevoelens. “Dit jaar heb ik de functie van mijn toenmalige stage-begeleidster bij Kunstbende tijdelijk mogen vervullen. Dat vond ik heel mooi, ik voelde me vereerd.”

Toffe plek
Als ik vraag naar haar droom of toekomstplan, begint Lysanne te glimlachen. “Een droom en alles mag?”, vraagt ze dan voorzichtig. “Ik zou het heel tof vinden als we over een paar jaar mensen in dienst hebben. En dat ik dan ook personeelszaken mag doen. Dan wil ik mensen een toffe plek bieden waar zij zichzelf kunnen ontwikkelen. Dat zou echt een droom zijn.”

 
> www.wyprojectbureau.nl
> www.b-there.nl

Tekst: Nina Hawinkels
Fotografie: Heske Knoppers
Meer #ruimdenkers op de projectpagina en het Facebookalbum van RUIM.

Jan-Geert van Rosmalen, 35 jaar, Vught
Ondernemer, chef-kok en mede-eigenaar restaurant Nom Nom

“Als je eenmaal van het ondernemerschap geproefd hebt, wil je steeds nieuwe uitdagingen aangaan. Althans ik wel.”

Het ondernemen begon voor Jan-Geert door het openen van restaurant Nom Nom met zijn compagnon Debbie de Noorlander. We ontmoeten elkaar ook daar voor het interview. Het is een zonnige dag dus het terras zit goed vol, frisse salades worden geserveerd en gasten tappen hun eigen citroenwater bij de boom midden op het terras.

Nom Nom werd eind 2014 geopend en is sindsdien een razend succes in de binnenstad van Den Bosch. Je kunt er je eigen avond ‘samenstellen’ vanwege de ruime keuze uit verschillende menu’s. “Het is eigenlijk driedelig: je kunt van de kaart bestellen, die is vrij klein en wisselt vier keer per jaar, maar je kunt ook voor de tapas gaan, die staan elke dag op de borden geschreven en wisselen dagelijks. Of je kunt een verrassingsmenuutje eten,” legt Jan-Geert uit.

Jonge Jan-Geert
“Als kind was ik heel druk, echt mega druk. Ik was zo’n jongen die de klas werd uitgezet.” Volgens Jan-Geert ben je voor het ondernemen in de wieg gelegd of niet. “Je moet er veel voor laten en heel hard werken. Als we dicht zijn, sta ik hier vaak te klussen of ben ik thuis nieuwe gerechten aan het uitwerken. Zelfs terwijl wij hier zitten ben ik alweer aan het bedenken hoe we bepaalde dingen kunnen aanpakken of vernieuwen. Dat is waarschijnlijk wel typerend voor mijn ‘drukte’.”

Passie
“Ik ben begonnen met koken als bijbaantje toen ik 15 jaar was en dat heb ik altijd aangehouden, ook tijdens mijn studie.“ Daarna heeft hij verschillende HBO studies gevolgd, maar hij merkte al snel dat die studies het niet helemaal waren. Hij stelde zichzelf de vraag: waar word ik écht gelukkig van? “Ik wil met mensen werken en iets voor hen betekenen. Dat is altijd zo geweest. Toen heb ik de keuze gemaakt om echt te gaan koken, fulltime. Al snel wilde ik nog een stap verder zetten: ik wil een eigen zaak beginnen. Ik ben gewoon mijn passie achterna gegaan.”

Eigen plek
Jan-Geert vertelt over zijn taak binnen Nom Nom: “Ik houd me bezig met de culinaire inhoud van Nom Nom. Dat betekent dat ik de menu’s samenstel en bepaal wat er in de keuken komt.” Hij en Debbie bedachten het concept voor Nom Nom samen. Jan-Geert vindt gezond (uit) eten erg belangrijk en vond dat dit in Den Bosch op te weinig plekken kon. Hij heeft zich laten inspireren door verschillende restaurants in Amsterdam en Berlijn. “Met mijn filosofie vanuit de keuken, ben ik met Debbie gaan brainstormen en hebben we nagedacht over de vormgeving daarvan. Debbie is van de aankleding. Zij denkt na over de uitstraling en hoe bijvoorbeeld ons terras er leuk en uitnodigend uit kan zien. Daarnaast kan ze sfeer maken, dat is haar kracht. We hebben daarmee onze krachten gebundeld. “

Overtuigend
“Ik ben echt van mening dat mensen gezonder moeten gaan eten. Dat was één van mijn hoofdredenen om Nom Nom te starten en ik zag dat er hier in Den Bosch vraag naar was. Dus niet zozeer vanuit commercieel oogpunt, het kwam echt vanuit mijn gevoel dat ik dit moet aanbieden.” Het gaat Jan-Geert niet ‘zomaar’ om gezonder eten. Het is een persoonlijke drijfveer waar hij volledig achter staat. “Zo hebben we ook bewust gekozen om geen frituur te nemen bijvoorbeeld. In de eerste maanden kreeg ik nog wel eens een sneer naar m’n hoofd: ‘waarom geen frituur?!’ Dan ben je wel vernieuwend bezig, als je geen frituur hebt in Den Bosch. Daarnaast dachten in het begin veel Bosschenaren dat het een ‘geitenwollen sokken-restaurant’ zou worden, omdat wij veel communiceerden over ons biologisch eten. Totdat steeds meer mensen hier kwamen eten en merkten dat er niks ‘geitenwollen sok’ is aan Nom Nom. Dat was even lastig, maar ik sta zo achter dit concept dat ik niet van plan was (en ben) iets te veranderen. Omdat ik wist dat het ging slagen.”

Vooruit
Stilzitten kan Jan-Geert niet zo goed, letterlijk en figuurlijk. “Als ondernemer moet je stappen maken. Ik ben wel een denker, ik ben veel bezig met creativiteit en concepten bedenken. Misschien willen we nog wel een zaak openen, alleen dan met een ander concept. Wat en hoe precies weet ik nog niet. Ik heb in ieder geval nog genoeg dromen.”

 
> www.nomnom.nu

Tekst: Nina Hawinkels
Fotografie: Heske Knoppers
Meer #ruimdenkers op de projectpagina en het Facebookalbum van RUIM.